Melasa jako produkt uboczny, otrzymywany przy produkcji cukru z buraków cukrowych, jest surowcem stosunkowo tanim, łatwo dostępnym i może być wykorzystywana do produkcji pasz dla zwierząt.
Jakość melasy może corocznie ulegać zmianie. Cukrownie wykorzystują coraz bardziej efektywne metody produkcji pozyskiwania cukru, zarówno z buraków, jak i trzciny. W efekcie tego zawartość cukru w melasie maleje.
Na podstawie wielu badań stwierdzono że melasa jest dobrym źródłem potasu. Potas odgrywa główną rolę w procesie wchłaniania wody w organach wewnętrznych, mięśniach i kościach. Ponadto melasa z buraków cukrowych jest bogatym źródłem wąznych elementów takich jak żelazo i wapń. Pięć gramów melasy zawiera tyle wapnia co szklanka mleka, a żelaza tyle, co 10 jaj kurzych. Dodatkowo melasa jest bogata w witaminy z grupy B, miedź, magnez oraz cynk.
Używana już od wielu lat w porcjach pokarmowych dla krów, owiec lub bydła. Zmiany potencjału produkcyjnego tych zwierząt obserwowane w ostatnich 51-25 latach, a zwłaszcza mocy produkcyjnej krów mlecznych, dających często wydajności mleka więcej niż 60 kg / dzień, zachęcają do wykorzystywania wysłodków buraczanych lub melasy w karmieniu zwierząt.
Mówiąc o zastosowaniu melasy w żywieniu zwierząt hodowlanych trzeba wspomnieć o przemianach metablicznych. Przemiany te, możemy podzielić na procesy typu anabolicznego i katabolicznego. Spalanie węglowodanów przeprowadzane jest w żwaczu a szybkość trawienia bardzo mocno jest zależne od dostępności dla enzymów. Cukry bardzo łatwo rozpuszczalne takie jak sacharoza i skrobia spalane są w żwaczu w ciągu tylko kilku godz. natomiast polisacharydy należące do związków bardzo trudno rozpuszczalnych są spalane ponad 10 dni.Cukier znajdujący się w melasie jest dla zwierząt szybkim źródłem energii. Jeżeli zwierzęta pozostają długo w ruchu to ich pasza powinna zawierać cukier jako porcję energii. Z tego powodu w produkcji paszy dla bydła hodowlanego często stosuje się melasę.